Persbericht:
Marcel Verhofstadt heeft het hoge woord

Er had ook kunnen staan: "niet voor droogstoppels". Verhofstadt spreekt, of beter gezegd, schildert met luide stem.
Zelfs zonder lijst staan zijn schilderijen overeind, want hij schildert recht door zee, en verdwaalt niet in de gangen van de mode. Hij was leerling van Jacques Maes, de geestelijke vader van de school van Sint-Joost-ten-Node, die bekendstaat om zijn kleur en originaliteit. En wat met de schilderijen van Verhofstadt?

Leg wat dagelijkse zaken bij elkaar in een wat men in het Frans "nature morte" noemt (het woord stilleven doet het werk meer eer aan). Maak een stilleven met gitaar, een met korenaren of flessen. Portretteer dan opvallende jazzmuzikanten, vluchtige voorbijgangers.
Is dat een Verhofstadt? Neen.
Want daar komt de man met zijn penseel tussenbeide.

Hij gaat van lippenstiftrood naar een Clockwork-oranje, het groen van de hoop en Pruisisch blauw, en stilzwijgend roos uit de hel van verdwenen schilders. De kerel kan tegen een stootje en hij slaagt in (grote) werken met realistische stijl, en geeft ze een modern tintje want hij past het licht aan onze moderne concepten op basis van neon en video aan.
Veeleisend als schilder – en vast ook als leraar, een kunstenaar met een warm hart. Een rariteit in deze tijden van kouwelijke doeken.

Anita NARDON (Drapeau Rouge 11/08/1990)

Link naar het (Franstalige) artikel